نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
118 مولا على در مراسم تشييع جنازه‏اى ، صداى خنده‏ى مردى را شنيد ، پس چنين فرمود : ( 686 ) گويى كه در دنيا مرگ بر غير از ما رقم زده شده ، حق بر همه كس جز ما واجب گرديده است ( و ما تافته‏اى جدا بافته هستيم ) و گويى كه اين مردگانى كه ما مى‏بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما باز مى‏گردند بدنهاشان را به گورها مى‏سپاريم ، ميراثهاشان را مى‏خوريم و گويا كه ما پس از آنان جاودانه‏ايم چنين است كه هر پندى را كه از زن و مرد دريافت داشته‏ايم ، به فراموشى مى‏سپاريم و خود تخته نشان تير آفات گونه گون مى‏شويم .