نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
118 از پى جنازه‏اى مى‏رفت ، مردى را ديد كه مى‏خنديد . امام ( ع ) به او فرمود : گويى كه مرگ بر ديگران مقرر شده ، نه بر ما و گويى حق بر غير ما واجب شده و گويى ، اين مردگان كه مى‏بينيم ، مسافرانى هستند كه بزودى به نزد ما باز مى‏گردند آنها را در گورهايشان مى‏گذاريم و اموالشان را مى‏خوريم ، پندارى ، كه پس از آنها جاودانه خواهيم زيست . سپس ، هر اندرز دهنده‏اى را چه مرد و چه زن فراموش مى‏كنيم و خود را به دست هر بلا و آفت مى‏سپاريم .