متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
110 ( 678 ) هرگاه زمان و اهل آن به زيور شايستگى آراسته گردد و سپس در چنان محيط سالمى ، مردى به مردى ديگر بدبين شود كه كوس رسواييش زده نشده است ،
ستم كرده است ، ولى آن جا كه فساد بر زمان و اهل آن مستولى است ، هرگونه خوش بينى ساده انديشى است .