نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
99 امام ( ع ) فرمود : رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لاَ يَنْفَعُهُ « بسا دانشمندى كه نادانى‏اش او را از پاى درآورد و دانشى كه دارد به او سودى نرساند » . مقصود امام ( ع ) ، دانشمندانى است كه از علوم بى‏فايده مانند جادو و تردستى ، بلكه همانند علم نحو و ديگر علوم عقلى بهره‏مندند و از قوانين اسلام ناآگاه ، و از روى جهل فتوا دهند و يا از حدود الهى تجاوز كنند و مرتكب گناهى شوند ، و در نتيجه اين علم باعث هلاكت آنان در دنيا و آخرت گردد ، و يا آن علمى كه در آخرت سودى ندارد و باعث ترك علم مهمترى مى‏شود پس علاوه بر آن كه سودى ندارد و آن دانستنيها او را نجات نمى‏بخشد بلكه باعث هلاكت وى در آخرت مى‏گردد .