نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
92 امام ( ع ) فرمود : لاَ يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ اَلْحَوَائِجِ إِلاَّ بِثَلاَثٍ بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ « حاجتها بدرستى برآورده نمى‏شود مگر با سه شرط : كوچك شمردن آن تا بزرگ شود ، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود ، شتاب در آن تا گوارا باشد » . [ 493 ] امام ( ع ) براى برآورده شدن حاجتها سه شرط تعيين كرده است ، يعنى برآوردن حاجات را چنان كه شايسته است مشروط به سه شرط كرده است : 1 برآورنده حاجت آن حاجت را كوچك شمارد ، تا به بخشندگى و بزرگ منشى معروف شود ، و بخشش و عطايش را بزرگ شمارند و زبانزد شود . 2 آن را پنهان دارد ، از آن جهت كه طبيعت مردم بيشتر به ابراز آنچه شما مخفى بداريد كشش دارد و از سوى ديگران توجه بيشترى به آن معطوف مى‏شود . 3 به سرعت انجام دهد تا گوارا باشد ، يعنى دلنشين شود . اين عبارت از آن قبيل است كه مى‏گويند : هنأ الطعام يهنأ . توضيح آن كه دير برآوردن حاجت ، درخواست كننده را مى‏رنجاند ، در نتيجه لذت برآوردن حاجت آميخته به تلخى دير برآوردن آن مى‏گردد .