جستجو

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم

الخامسة و التسعون من حكمه عليه السّلام ( 95 ) و مدحه قوم في وجهه فقال عليه السّلام : أللّهمّ إنّك أعلم بي من نفسي ، و أنا أعلم بنفسي منهم ، أللّهمّ اجعلنا خيرا ممّا يظنّون ، و اغفر لنا ما لا يعلمون . [ 148 ] المعنى كلامه عليه السّلام هذا إظهار كراهة عن مدحهم في وجهه و إعلام خضوع من شخصه لكسر سورة العجب الّذي يعرض غالبا لمن وقف هذا المقام لدى جمهور الأنام و تعليم للعموم تجاه هذا المدح المسموم و إن كان عليه السّلام معصوما من الذنوب و مبرّى من العيوب ، على أنّ العارف في مقام يعدّ كلّ توجّه إلى غير الحق كذنب يستغفر منه و يتوب عنه . الترجمة مردمى روى در روى او را ستودند ، فرمود : بار خدايا تو بمن از خودم داناترى و من بخود از اينان داناترم ، بار خدايا مرا بهتر از آن كن كه پندارند ، و بيامرز براى ماها آنچه را در نهانست و نميدانند . روبرو مدح علي را گفتند در ستايش در معنى سفتند گفت يا رب تو بمن داناتر از خودم هستى و من خود بهتر از همه عالم نفس خويشم بهر خود حازم و دور انديشم درگذر ز آنچه نميدانندش در نهانست و نپندارندش