نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
83 امام ( ع ) فرمود : أَوْضَعُ اَلْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اَللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِي اَلْجَوَارِحِ وَ اَلْأَرْكَانِ « بى‏ارزشترين دانش ، آن دانشى است كه بر زبان متوقف است ، و بالاترين دانش آن است كه در همه اعضا و جوارح آشكار است » . علم اول ، كنايه از دانشى است كه به همراه آن عمل نباشد و تنها بر زبان جا گرفته و در آن بروز كند كه پست‏ترين درجه علم است و از دومى منظور آن علمى است كه مقرون به عمل باشد . از آن‏رو كه اعمال شايسته از جمله نتايج شناخت خدا و آنچه شايسته اوست ، مى‏باشد . اين نوع علم در اعضا و جوارح بنده خدا به سان ظهور علّت در معلول آشكار است و اين همان علمى است كه در آخرت سودمند است .