نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
80 ابو جعفر ، امام محمد بن باقر بن على ( ع ) نقل كرده است كه على ( ع ) فرمود : [ 482 ] كَانَ فِي اَلْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اَللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ اَلْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ أَمَّا اَلْأَمَانُ اَلَّذِي رُفِعَ فَهُوَ ؟ رَسُولُ اَللَّهِ ص ؟ وَ أَمَّا اَلْأَمَانُ اَلْبَاقِي فَالاِسْتِغْفَارُ قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى وَ ما كانَ اَللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اَللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ 1 16 8 : 33 « دو امان از عذاب خدا روى زمين وجود دارد ، يكى از آنها از دست رفته است ولى ديگرى در دسترس شماست ، پس به آن چنگ بزنيد : امّا امانى كه از دست رفته وجود پيامبر خدا ( ص ) است و امّا امانى كه باقى مانده استغفار و طلب آمرزش است : خداوند به پيامبر ( ص ) فرمود : وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ [ 29 ] . سيد رضى مى‏گويد : اين سخن از سخنان نيكو و از ظريف‏ترين نكته يابيهاست . اين كه وجود پيامبر ( ص ) در بين امّت و برگرداندن آنان به سوى خداوند براى برخوردارى از آمرزش او و همچنين آمرزش طلبى با اخلاص ، دو مقدمه براى نزول رحمت خدا و برطرف كردن عذاب پروردگار است ، از مطالبى است كه دليل عقلى گواه آن است و امام ( ع ) آن را با گواه راستين قرآنى همان‏طورى كه بيان فرمود ، مورد تأكيد قرار داده است .