نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
79 امام ( ع ) فرمود : عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ اَلاِسْتِغْفَارُ « از نوميدى كسى كه امكان استغفار و توبه را دارد در شگفتم » . قنوط ، يعنى نااميدى از رحمت ، و چون طلب آمرزش از روى اخلاص ، به شهادت قرآن كريم چنان كه خواهد آمد ريشه و اساس بخشش است ، از اين‏رو نوميدى با وجود استغفار ، جاى تعجب است .