نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
75 امام ( ع ) به كسى كه در ستايش آن بزرگوار افراط مى‏كرد ، در حالى كه به بى‏اعتقادى نسبت به آن حضرت متهم بود ، فرمود : أَنَا دُونَ مَا تَقُولُ وَ فَوْقَ مَا فِي نَفْسِكَ [ 28 ] قال ( ص ) : من افتى بغير علم لعنته ملائكة السماء و الارض . [ 480 ] « من كمتر از آنم كه مى‏گويى و برتر از آنم كه در باطن مى‏پندارى » عبارت : من كمتر از آنم كه مى‏گويى پاسخ زياده‏روى آن مرد در ستايش آن بزرگوار است ، و عبارت : « و برتر از آنم كه در باطن مى‏پندارى » پاسخ به آن مطلب باطنى اوست كه امام ( ع ) را به نداشتن فضيلت متّهم مى‏كرد .