متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
71 امام ( ع ) فرمود :
خُذِ اَلْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ فَإِنَّ اَلْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ اَلْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ اَلْمُؤْمِنِ « حكمت را بياموز ، در هر جا كه باشد ، زيرا حكمتى كه در سينه شخص منافق باشد مضطرب و ناآرام است ، تا اين كه از دل او بيرون آيد و در سينه مؤمن ،
صاحب اصلى حكمت قرار گيرد » . امام ( ع ) دستور داده است تا حكمت را در هر جا كه باشد هر چند از منافقان بياموزند ، و كسانى را كه شايد از فراگيرى از بعضى موارد [ از منافقان ] نفرت دارند با قياس مضمرى وادار كرده است تا حكمت را هر جا بيابند فراگيرند ، كه صغراى قياس جمله : فانّ الحكمة است . و با كلمه تلجلج و يا اختلاج بنا به دو روايتى كه نقل شده ، اشاره به بىثباتى حكمت و مضطرب بودن حكمت در سينه منافق فرموده است ، به اين ترتيب كه سينه منافق جاى مناسب حكمت نيست و حكمت در آن جا ناآرام است تا به جاى مناسب خود يعنى سينه مؤمن وارد شود و در سينه صاحبان اصلى كه جاى حكمتهاست ،
قرار گيرد ، و كبراى مقدر آن نيز چنين است : و هر چه اين طور باشد بر مؤمن فرا گرفتن آن و نهادن در جاى مناسب و بيرون آوردن از جاى نامناسب لازم و واجب است .
[ 27 ] سوره آل عمران ( 3 ) آيه ( 190 ) يعنى : براستى كه در آفرينش آسمانها و زمين و رفت و آمد شب و روز دلايلى است براى خردمندان .