نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
62 امام ( ع ) فرمود : لاَ تَرَى اَلْجَاهِلَ إِلاَّ مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً « شخص نادان جز در يكى از دو حالت تندروى و يا كندروى مشاهده نمى‏شود » . جهل يا جهل بسيط است كه همان طرف كندروى از فضيلت و به كودنى موسوم است . و يا جهل مركب است كه همان طرف تندروى است . توضيح آن كه نادانى كه در جهل مركب است ، گاهى در پيگيرى از حق زياده‏روى مى‏كند و در نتيجه تلاش پرده‏اى جلو چشم بصيرت او پديد مى‏آيد كه او با قطع بر اين كه اين دليل رسيدن وى به حق است ، از دريافت حق و حقيقت باز مى‏ماند . كه گاهى اين طرف را جربزه مى‏نامند و همواره چنين فردى در يكى از دو طرف است و به اندازه نادانى‏اش حالت وى در تمام رفتارها و گفتارها بر يكى از دو سمت : تندروى يا كندروى است .