نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
58 امام ( ع ) فرمود : فَوْتُ اَلْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا « از دست رفتن حاجت ، آسانتر از درخواست آن ، از كسى است كه نا اهل است » . [ 462 ] مقصود از نااهل ، فرومايگان و تازه به نعمت رسيده‏هاى بى‏ريشه‏اند ، از آن‏رو دست نيافتن به حاجت آسانتر است كه از دست رفتن حاجت يك غصّه است ، اما درخواست از نااهلان كه غالبا بى‏نتيجه است ، علاوه بر غم از دست رفتن حاجت ، موجب تحمّل سنگينى خوددارى طرف از برآوردن حاجت و پشيمانى از عرض حاجت به آنان و همچنين غم ذلت حاجتمندى نسبت به فرومايگان مى‏شود همان طور كه [ جاى ديگر ] فرموده است : « مرگ گواراتر از درخواست از فرومايگان است [ 21 ] » . و بعد از همه اينها غم آنست كه اينان حاجات را برنمى‏آورند ، كه اينها چهار نوع غم و اندوهند . و همين طور اگر حاجت برآورده شود ، باز هم ، غم سنگينى خودخواهى طرف ، به علاوه ذلّت عرض حاجت بديشان ، بنابر اين به هر حال از نرسيدن به حاجت آسانتر است . اين سخن باعث جذب دو فضيلت قناعت و بلند همّتى است .