نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 460 ] 53 امام ( ع ) فرمود : اَللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ « زبان را اگر به حال خود رها كنند ، چون درنده‏اى است كه مى‏گزد » . كلمه سبع را از آن‏رو براى زبان استعاره آورده است كه اگر آن را از كنترل عقل آزاد كنند ، سخنى خواهد گفت كه مانند درنده‏اى يله و رها ، باعث نابودى صاحبش مى‏گردد .