نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
45 امام ( ع ) فرمود : أَوْلَى اَلنَّاسِ بِالْعَفْوِ أَقْدَرُهُمْ عَلَى اَلْعُقُوبَةِ « شايسته‏ترين فرد به گذشت و بخشش ، تواناترين مردم به مجازات و كيفر دادن است . » چون فضيلت بخشش در عرف مردم شامل كسى است كه قادر بر مجازات است ، امّا مجازات نمى‏كند ، و چون عفو و قدرت از دو مقوله اشدّ واضعفند ، ناگزير اولويت عفو ، تابع اولويّت و اشديّت قدرت است ، يعنى هر كس تواناتر بر كيفر كردن و كيفر نكردن باشد ، سزاوارتر به بخشندگى خواهد بود .