نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
39 امام ( ع ) فرمود : سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اَللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ « بدى و گناهى كه تو را غمگين سازد ، نزد خدا بهتر از عمل نيكى است كه تو را به خودبينى وادارد » . مقصود امام ( ع ) از بدى و گناهى كه تو را غمگين سازد ، عملى مانند گناهى است كه از انسان سر مى‏زند ، در نتيجه او پشيمان شده و نسبت به انجام آن كار غمگين مى‏شود ، و مقصود از عمل نيك كه انسان را به خودبينى وادارد ، امثال [ 19 ] يا على ، لا يبغضك مؤمن و لا يحبّك منافق . [ 452 ] نماز ، و يا صدقه‏اى است كه بدان وسيله خودبينى و غرور حاصل مى‏شود . اما اين كه چنان گناه و بدى در نزد خدا بهتر از اين نيكى است ، از آن‏رو است كه پشيمانى كه به دنبال بدى مى‏آيد گناه را از بين مى‏برد ، در صورتى كه آن خوبى كه در پى آن خودخواهى است با نابودسازى و محو كردن نيكى داراى اثر بد و پستى است كه صفحه دل را سياه مى‏سازد ، بنابر اين آن بدى سهلتر و در نزد خدا بهتر است .