نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
30 امام ( ع ) فرمود : مَنْ أَسْرَعَ إِلَى اَلنَّاسِ بِمَا يَكْرَهُونَ قَالُوا فِيهِ بِمَا لاَ يَعْلَمُونَ « هر كس به عملى بشتابد كه باعث رنجش مردم گردد ، درباره او ، چيزهايى بگويند كه نمى‏دانند » . از آنجا كه طبع انسان از آزار نفرت دارد ، و نسبت به آزار دهنده كينه و دشمنى مى‏ورزد ، بيشتر مردم طبعا نام شخص موذى را به راست يا دروغ و يا به احتمال به زشتى مى‏برند ، تا شنوندگان را در رفع اذيّت او ، با خود موافق و هماهنگ سازند .