نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
20 امام ( ع ) فرمود : يَا اِبْنَ آدَمَ إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ « فرزند آدم هر گاه ديدى پروردگار سبحان نعمتهايش را در پى هم به تو ارزانى مى‏دارد در حالى كه تو نافرمانى او را مى‏كنى ، پس برحذر باش و از او بترس » . آدمى را از نافرمانى خدا ، در حالى كه نعمتهاى الهى پياپى به او مى‏رسد ، به وسيله ترس از خدا برحذر داشته است ، توضيح آن كه چون سپاس دائمى زمينه‏ساز فزونى نعمت است ، ناسپاسى در برابر نعمت ، و نافرمانى خداوند كه مستلزم ناسپاسى است ، موجب فزونى نيافتن نعمت بلكه زمينه براى كاستى نعمت و نزول بلاست ، چنان كه خداى تعالى فرموده است : وَ لَئنْ كَفَرْتُمْ اِنَّ عَذابى لَشَديدٌ [ 14 ] و همين است جاى ترس از خدا . و او ، در سخن امام : و انت [ 14 ] سوره ابراهيم ( 14 ) آيه ( 7 ) يعنى : اگر ناسپاسى كنيد به عذاب سختى گرفتار مى‏كنيم . [ 426 ] واو حاليه است .