نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
6 امام ( ع ) فرمود : إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ اَلْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ « هر گاه بر دشمنت مسلّط شدى ، عفو و گذشت از او را ، شكر و سپاس نعمت قدرتى بدان كه نسبت به او يافته‏اى » . اين عبارت توجه دادن به فضيلت گذشت است ، و امام ( ع ) با اين بيان كه گذشت ، سپاسگزارى به خاطر توانمندى مى‏باشد . يعنى لازمه شكر نعمت قدرت ، گذشت و بخشش است ، بر اين فضيلت دعوت كرده است ، توضيح آن كه دست يافتن بر دشمن ، نعمتى از طرف خداست كه سپاس بر آن ، و ايمان و خضوع در برابر خدا را مى‏طلبد . و لازمه سپاس و ايمان نرم‏دلى و فرونشاندن آتش خشم است و به دنبال آن عفو و گذشت . به اين ترتيب گذشت را جاى سپاس قرار داده است از آنجا كه اين دو لازم و ملزومند . و چون شكر واجب است ، عفو و گذشت نيز لازم است .