نهج البلاغه | و من كتاب له ع إلى زياد ابن أبيه و قد بلغه أن معاوية كتب إليه يريد خديعته باستلحاقه

و من كتاب له ع إلى زياد ابن أبيه و قد بلغه أن معاوية كتب إليه يريد خديعته باستلحاقه

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
44 نامه‏اى خطاب به زياد پسر پدرش آن گاه كه رفت و آمد معاويه براى ربودن زياد ، به وى گزارش شد ( 501 ) آگاهى يافته‏ام كه معاويه براى لغزانيدن انديشه و ربودن هوشت ، با تو به نامه‏نگارى پرداخته است . زنهار از او دورى گزين كه او همان شيطان باشد كه از پيش و پس و چپ و راست به سراغ انسان آيد تا بر غفلت او يورش آورد و هوشش را بربايد . اين بى‏گمان سخنى نسنجيده بود از ابو سفيان ، به روزگار عمر پسر خطاب ، برخاسته از هوسهاى نفسانى و اثرپذير از جاذبه‏هاى شيطانى ، كه نه با آن پيوندى ثابت شود و نه حق ارثى شايستگى يابد . كسى كه به استناد آن سخن ، به خاندانى وابسته شود ، ميهمانى ناخوانده را ماند كه خويش را در بزم رندان افكند ، كه هر دم به هر بهانه از جمع خود برانندش و دمى آسوده نگذارندش .