نهج البلاغه | و من كلام له ع في وجوب اتباع الحق عند قيام الحجة

و من كلام له ع في وجوب اتباع الحق عند قيام الحجة

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
170 [ و از سخنان آن حضرت است چون امام ( ع ) به بصره نزديك شد ، مردمى از آن شهر ، عربى را فرستادند ، تا حقيقت حال او را با اصحاب جمل بداند ، و آنان را خبر دهد و شبهت از دل آنان برود . امام كار خود را با آن مردم چنان براى او آشكار نمود كه وى دانست حق او راست . سپس امام فرمود : بيعت كن گفت من فرستاده مردمى هستم و كارى نمى‏كنم تا نزد آنان بازگردم . امام گفت : ] اگر آنان كه پشت سر تو هستند تو را فرستادند تا آنجا را كه باران فرود آمده است بجويى ، و تو نزد آنان برگشتى و آنها را از گياه و آب خبر دادى و آنان تو را مخالفت كردند و به جاى بى‏آب و سرزمينهاى خشك رفتند ، چه [ 177 ] مى‏كنى ؟ [ گفت : آنان را وامى‏گذارم و به جايى كه گياه و آب است مى‏روم . امام گفت : ] پس دستت را دراز كن [ مرد گفت : به خدا سوگند ، چون حجّت بر من تمام گشت ، سرباز زدن نتوانستم و با او بيعت كردم . و آن مرد كليب جرمى نام داشت . ]