متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 153 ]
134 پاسخى است از آن حضرت
به عمر ، زمانى كه براى شركت در جبههى نبرد با روميان مورد رايزنى قرار گرفت ( 232 ) حقيقت اين است كه خداوند شكوه بخشيدن قلمرو اهل اين كيش و پوشاندن نقاط ضعفشان را ضمانت كرده است . آن كه ديروز از اينان دفاع كرد و به پيروزيشان رساند در حالى كه خود چنان نيرويى نبودند كه توان دفاع و كسب پيروزيشان باشد خداى هميشه زنده و بىمرگ است .
بارى اگر تو ، به تن خويش ، به سوى دشمن روان شوى و در رويارويى با آنان در هم بشكنى ، مسلمانان را در دورترين نقاط مرزى حمايتگر نباشى ، و پس از خود آنان را بىمرجع واگذارى . پس بايد مردى رزمآور برانگيزى ، و خيرانديشان سرد و گرم چشيدهاى همراهش سازى و به سوى آنان گسيل دارى ، كه اگر خداوند پيروزشان كرد ،
همان پيش آمده است كه دوست مىدارى ، و اگر به گونهاى ديگر ، تو پناه و تكيهگاه مسلمانان باشى .