1) وَالضُّحَىٰ
قسم به روز روشن (یا هنگام ظهر آن).
I CALL TO witness the early hours of morning,
3) مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ
که خدای تو هیچ گاه تو را ترک نگفته و بر تو خشم ننموده است (چهل روز بر رسول وحی نیامد، دشمنان به طعنه گفتند: خدا از محمد قهر کرده. این آیه رد بر آنهاست).
Your Lord has neither left you, nor despises you.
5) وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ
و پروردگار تو به زودی به تو چندان عطا کند که تو راضی شوی (در دنیا نصرت و در آخرت مقام شفاعت به تو بخشد).
For your Lord will certainly give you, and you will be content.
7) وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ
و تو را (در بیابان مکه) ره گم کرده و حیران یافت (در طفولیت که حلیمه دایهات آورد تا به جدّت عبد المطّلب سپارد در راه مکه گم شدی، حلیمه و عبد المطلب سخت پریشان شدند و خدا زود آنها را به تو) ره نمایی کرد.
Did He not find you perplexed, and show you the way?