متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
204 خطبهاى از آن حضرت ( ع )
ستايش خداوندى را كه برتر از آن است كه با آفريندگانش همانند باشد و فراتر از گفتار واصفان است . براى اصحاب بصيرت آشكار است ، به تدبيرهاى شگفتىآورش و از انديشه توهم كنندگان پنهان است ، به جلال عزتش . عالم است بىآنكه علمى اندوخته باشد ، يا بر علمش افزون شود يا علم خود از علم ديگرى برگرفته باشد .
آفريننده هر چيز است ، بدون انديشه و تأمّل . خداوندى كه تاريكيهايش پوشيده ندارد و از روشنها روشنى نستاند . نه شب او را فرا مىگيرد و نه روز بر او مىگذرد . نه ادراكش به ديدن است و نه علمش از طريق اخبار .
از اين خطبه [ در وصف پيامبر ( ص ) ]
او را با فروغ اسلام به رسالت فرستاد و مقدّم بر همه كسش برگزيد . به او ، پراكندگيها را به هم پيوست و پيروزمندان را به نيروى او درهم شكست . سختيها را به او آسان ساخت و ناهمواريها را به او هموار گردانيد تا گمراهيها را از چپ و راست پراكنده ساخت .