نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
394 امام ( ع ) فرمود : مِسْكِينٌ اِبْنُ آدَمَ مَكْتُومُ اَلْأَجَلِ مَكْنُونُ اَلْعِلَلِ مَحْفُوظُ اَلْعَمَلِ تُؤْلِمُهُ اَلْبَقَّةُ وَ تَقْتُلُهُ اَلشَّرْقَةُ وَ تُنْتِنُهُ اَلْعَرْقَةُ « بيچاره فرزند آدم ، اجلش پنهان ، و بيماريهايش پوشيده و عملش محفوظ است . پشه‏اى او را مى‏رنجاند ، و آب در گلو گرفتن وى را مى‏كشد ، و عرقى بد بويش مى‏كند . » امام ( ع ) آدميزاده را بيچاره ناميده و با قياس مضمرى كه دلايل بيچارگى و ناتوانى او را بر شمرده ، مطلب را توضيح داده است ، صغراى قياس ، عبارت مكتوم الاجل . . . است كه معناى آن نيز روشن است ، و كبراى مقدّر آن چنين است : و هر كس چنين باشد ، پس او بيچاره است . كلمه مسكين خبر مقدم بر مبتدا [ 754 ] است چون داراى اهميّت است ، و تنوين آن به خاطر تخفيف حذف شده است . و هدف از اين سخن شكستن حالت خودخواهى و خودبينى و برترى جويى نفس از اين دست رذايل اخلاقى است .