نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
389 امام ( ع ) فرمود : مَنْ صَبَرَ صَبْرَ اَلْأَحْرَارِ وَ إِلاَّ سَلاَ سُلُوَّ اَلْأَغْمَارِ وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ أَنَّهُ ع قَالَ ؟ لِلْأَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ ؟ مُعَزِّياً إِنْ صَبَرْتَ صَبْرَ اَلْأَكَارِمِ وَ إِلاَّ سَلَوْتَ سُلُوَّ اَلْبَهَائِمِ « هر كس همچون آزاد مردان در برابر ناملايمات ايستادگى نكند همچون نادانان بى‏تجربه آن را از ياد خواهد برد » . و در سخن ديگرى امام ( ع ) به اشعث بن قيس ، براى تسليت و دلدارى فرمود : « اگر مثل بزرگان صبر كردى ، چه بهتر و گرنه همانند چهار پايان از ياد خواهى برد » امام ( ع ) با نسبت دادن صبر و ايستادگى به آزاد مردان و بزرگان و بيان پيامد نداشتن صبر ، يعنى فراموشى نظير فراموش كردن غافلان و چهار پايان ، [ انسان را ] به فضيلت صبر و ايستادگى جلب كرده است . اصل كلمه إلاّ إن ، لا ، بوده است ، يعنى : اگر صبر نكردى . . .