متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 675 ]
294 امام ( ع ) فرمود :
لاَ يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اَللَّهِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِهِ « ايمان بندهاى درست نيست تا به آنچه در نزد پروردگار است ، مطمئنتر باشد از آنچه در دست خود دارد » . درستى ايمان و اعتقاد به چيزى همان يقين نسبت به آن چيز و كمال يقين است . و از نشانههاى كمال يقين خوشبينى به خدا و توكّل بر اوست به حدّى كه بر آنچه نزد خداست مطمئنتر باشد تا بر آنچه كه نزد اوست . از آن رو كه ايمان و اعتقاد او به رسيدن روزى از جانب خدا و اطمينان به آن ، بيشتر است از قطع و اطمينان او به آنچه در دست خودش مىباشد چون اين در معرض تلف و ناپايدار است . و اين حالت مرتبه عالى از مراتب توكّل است .