نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
260 [ و فرمود : ] بسا كس كه با نيكويى بدو 121 گرفتار گرديده است و بسا مغرور بدانكه گناهش پوشيده است ، و بسا كس كه فريب خورد به سخن نيكويى كه در باره او بر زبانها رود ، و خدا هيچ كس را نيازمود چون كسى كه او را در زندگى مهلتى بود . [ و اين گفتار پيش از اين گذشت ، ليكن اينجا در آن زيادتى است سودمند . ]