نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
237 امام ( ع ) فرمود : مَرَارَةُ اَلدُّنْيَا حَلاَوَةُ اَلْآخِرَةِ وَ حَلاَوَةُ اَلدُّنْيَا مَرَارَةُ اَلْآخِرَةِ « تلخى دنيا باعث شيرينى آخرت ، و شيرينى دنيا باعث تلخى آخرت است » . يعنى اينها لازم و ملزوم يكديگرند . كلمه « حلاوت شيرينى » و « مرارت تلخى » را استعاره براى لذّت و رنج آورده است ، بديهى است كه رنجهاى دنيا پيامد ترك لذّتهاى دنيا و به منظور آخرت خواهى و ميل به اجر اخروى است كه خود باعث شيرينى و لذّت اخروى مى‏باشد و استفاده نبردن از لذّتهاى دنياست . و همچنين برخوردارى از لذّتهاى دنيا باعث غفلت از آخرت و ترك عمل اخروى است ، و اين خود باعث عذاب در آخرت مى‏شود و شقاوت اخروى را در پى دارد .