نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
84 امام ( ع ) فرمود : إِنَّ هَذِهِ اَلْقُلُوبَ تَمَلُّ كَمَا تَمَلُّ اَلْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ اَلْحِكَمِ « اين دلها نيز همانند بدنها خسته و افسرده مى‏شوند ، بنابر اين در جستجوى حكمتهاى تازه براى آنها باشيد » . گاهى نفوس انسانى از يك نوع علم و دانش زده مى‏شوند ، و به دليل [ 486 ] يك نواختى مطالب آن از نگرش در آن افسرده مى‏گردند . وقتى كه بر بخشى از مطالب آن آگاهى يابند قسمتهاى ديگر را نيز با آن مقايسه مى‏كنند و اين قسمت بر ايشان تازگى ندارد تا لذّتبخش باشد و توجه به آن را ادامه بخشد ، از طرفى چون حالت افسردگى و زدگى براى نفس آدمى ناپسند است ، امام ( ع ) امر فرموده است تا حكمتهاى تازه براى نفس بجويند . مقصود ، حكمتهاى تازه و شگفت‏آور براى نفس است كه لذّت‏آور باشد به حدّى كه هميشه دنبال دانش و بهره‏گيرى از مطالب گوناگون برآيد . مقصود امام ( ع ) از حكمت ، حكمت عملى و اقسام مختلف آن و يا شامل همه اينهاست .