متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
108 امام ( ع ) فرمود :
هَلَكَ فِيَّ رَجُلاَنِ مُحِبٌّ غَالٍ وَ مُبْغِضٌ قَالٍ « دو كس در ارتباط با من به هلاكت رسند : يكى آن دوستى كه تندرو است و ديگرى آن دشمنى كه در دشمنىاش زيادهروى كند . » چون دوستى اولياى خدا يكى از فضايل نفسانى است كه جنبه تفريط و كوتاهى نسبت به آن تا سر حدّ دشمنى و ستيز با آنان و طرف زياده روى و افراط نسبت به آنان تا سر حد غلو درباره ايشان ، دو صفت پستى هستند كه در قيامت باعث هلاكت صاحب خود مىگردند .
اما صفت ناپسند تفريط ، از آنرو كه كينه نسبت به اولياى خدا باعث دشمنى با آنان مىشود ، هر كه با يكى از اولياى خدا دشمنى ورزد ، در حقيقت با
[ 515 ]
خدا دشمنى كرده و از جمله هلاك شوندگان است و اما صفت ناپسند تندروى و افراط ، از آن جهت كه تندروان ( غلاة ) حضرت على ( ع ) را از مقام بشرى به مقام خدايى رساندهاند كه كفر صريح است ، به هلاكت افتادهاند .