متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
110
و از خطبههاى آن حضرت است
همانا بهترين چيز كه نزديكى خواهان به خداى سبحان بدان توّسل
[ 107 ]
مىجويند ، ايمان به خدا و پيامبر ، و جهاد در راه خداست ، كه موجب بلندى كلمه مسلمانى است و يكتا دانستن پروردگار كه مقتضاى فطرت انسانى است ، و بر پاداشتن نماز كه آن ستون دين است ، و دادن حقّ مستمندان زكات كه واجب شرع مبين است ، و روزه ماه رمضان كه نگهدارنده از عقاب است و بازدارنده عذاب ، و حجّ ، و عمره گزاردن ، كه فقر را براندازند و گناهان را پاك سازند ، و پيوند با خويشان صله رحم كه مال را افزون سازد ، و اجل را واپس اندازد ، و صدقه دادن نهانى كه گناه را پاك كند و بر جا نگذارد ، و صدقه دادن آشكارا كه مرگ بد را باز دارد ، و كارهاى نيك كه نكوكار را از در افتادن به خوارى نگهدارد .
به ياد خدا باشيد كه نيكوترين ذكر ، ياد خداست ، و آنچه پرهيزگاران را وعده داده خواهان شويد ، كه وعده او راستترين وعدههاست . و به سيرت پيامبرتان اقتدا كنيد كه برترين سيرت است ، و به سنّت او بگرويد كه راهنماترين سنت است ، و قرآن را بياموزيد كه نيكوترين گفتار است ، و آن را نيك بفهميد كه دلها را بهترين بهار است ، و به روشنايى آن بهبودى خواهيد ،
كه شفاى سينههاى بيمار است ، و آن را نيكو تلاوت كنيد ، كه سودمندترين بيان و تذكار است . همانا عالم كه علم خود را كار نبندد ، چون نادانى است سرگردان ، كه از بيمارى نادانى نرهد ، بلكه حجّت بر او قويتر است و حسرت او را لازمتر ، و نزد خدا سرزنشش از همه بيشتر 1 .