(اِ مرکب ) مرکبی از شکر و برگ گل و بهترین آن آفتابی است و گاهی بجای قند، شهد اندازند و آنرا گل انگبین خوانند و جلنجبین معرب آن است . (آنندراج ). گلقند. (غیاث ). مرکب از گل و شکر،معروف به گلقند که قوت دل افزاید. (از انجمن آرای ناصری ). ورد مربا، داروی نیک . (زمخشری ). گل سرخ که درشکر پرورند و آن مسهلی باشد. گز اصفهان:
خواجه ابوعلی سینا رحمةاللّه میگوید از چیزها که من بر بسیار کس آزمودم و سودمند یافتم گلشکر تازه است .(ذخیره خوارزمشاهی ).
زین دو تنها هیچ قوت ناید اندر جان و دل
قوت جان را و دل را گلشکر به گل شکر.
سنایی .