لغت نامه دهخدا | گاو بهل

ارابه . گاو که اکثر بکار سواری آید، از عالم گهربهل که ارابه اسبی است . واین در اصل هندی است : ملا فوقی یزدی به واو غیرملفوظو سکون ها بسته و این نوعی از تصرف بود:
خداوندا بگاو بهل قناعت زود بنشانم
که تا چشمم بدان نبود که او گاو و غنم دارد
و در ساقی نامه آمده است:
بده می که تا حل شود مشکلم
نشیند بگاو بهل عشرت دلم .

(آنندراج ).