احمدبن محمدبن سیاربن عبداللّه کاتب بصری مکنی به ابوعبداللّه ،در زمان حضرت امام حسن عسکری (ع ) متوفی 260 هجری ازنویسندگان آل طاهر و ضعیف الحدیث و مردودالروایه و فاسدالمذهب و تناسخی المشرب بود. از تالیفات اوست :
1- ثواب القرآن 2- الطب 3- الغارات 4-القراآت 5- النوادر یا نوادرالقرآن و وفات او بنوشته منهج المقال در سال 368 ه' . ق. اتفاق افتاده است ولی این تاریخ با تاریخ زندگانی مذکور او که مصرح به خود او و دیگر مشایخ رجال است بالفرض منافی هم نباشد بسیار مستبعد است بلکه ظاهر کلام بعضی از علمای رجال این است که احمد زمان امام جواد علیه السلام را نیز درک کرده است . (ریحانة الادب ج 3 ص 333 و ج 2 ص 247).