لغت نامه دهخدا | چاربالش

مسند و وساده ای که پادشاهان و صدور و اکابر برآن نشینند و بر آن تکیه کنند. (ناظم الاطباء). مسندی را گویند که پادشاهان و صدور و اکابر برآن نشینند. (برهان ). مسند ملوک و اکابر از این جهت که ظاهراً سابق تکیه کلانی که حالا بر پشت میدارند مرسوم نبود بلکه رسم آن بود که دو تکیه بر یمین و یسار. میگذاشتند یا آنکه یکی بر پشت و یکی پیش سینه و دو بر یمین و یسار. پس حقیقت چاربالش همان چارتکیه باشد که به مجازمعنی مسند مذکور شهرت گرفته . (آنندراج ):
از گوشه چاربالش تو
اقبال بسالیان نجنبد.

خاقانی .