نام ساز سه گوشه ای که تارهای آن در طول نامساویند و با دو دست نواخته میشود. هارپ را مصریان قدیم و عبرانیان و اقوام دیگر به حالت بسیار ناقص و ابتدائی میشناختند و به کار میبردند. بنابر افسانه ها داود پیغامبر به همراهی این ساز آواز میخوانده . در نقش های باستانی مصر و ایران پیش از اسلام (دوره ساسانیان ) این ساز دیده میشود. و در آثار شعرای ما از آن سخن بسیار رفته است ، چنانکه از نقش ها و تاریخ های موسیقی برمی آید این ساز مورد توجه زنان بوده و گویا ظاهر ظریف و شاعرانه آن آنان را میفریفته است . در دوره های کهن 4 سیم داشته که بتدریج رو به افزایش نهاده است . «هارپ » به صورتی که امروز در موسیقی علمی معمول است ، یعنی «هارپ » مدل «ارار»، در قرن نوزدهم میلادی بوسیله «سباستین ارار»
فرانسوی تکمیل شد و در ارکستر راه یافت . هارپ «ارار» 47 سیم دارد و در حال طبیعی در گام «دو بمل » بزرگ
میباشد. پایه آن را 7 رکاب (پدال )
احاطه کرده است که هر یک مخصوص یکی از نت های هفتگانه است و در زیر هر کدام دو حفره قرار داردکه روی هم تعبیه شده . هر یک از رکابها (پدال ) بنابراینکه آن را در حفره اول یا دوم قرار دهیم و یا به حال اصلی خود بگذاریم ، به سه حالت مختلف می تواند درآید. چون یک حفره پائین تر می آید سیم آن کشیده شده و صدای آن بفاصله نیم پرده زیرتر میگردد و به همین ترتیب چون در حفره دیگر قرار گیرد صدایی از آن هارپ برمیخیزد که از صدای پدال حفره اول نیم پرده زیرتر است . نقش «پدال مربوط به سیم « »ر» در شکل زیر هویداست :
دو
O