آرمونی . در لغت بمعنای سازش و تناسب است و در اصطلاح موسیقی درفارسی هماهنگی را به جای آن به کار می برند و عبارت از صداهای مختلفی است که در یک آن همگی به گوش رسد و با هم تناسب و ارتباط داشته باشد. دانش هارمونی ساخته فکر بشر نیست و اصل آن از طبیعت گرفته شده است . زیرا در طبیعت بعضی از آواها با هم متناسب و هماهنگاند و برخی دیگر هیچ تناسبی با هم ندارند. پس بشر در آغاز این دانش را از طبیعت گرفته و درصدد تکمیل و تدوین آن برآمده ، تا علمی جداگانه شده است . نخستین کنجکاوی انسان برای پیدا کردن «هماهنگی » آواها در قرون وسطی شروع شد و رفته رفته ترقی کرد تا در قرن هفدهم میلادی تدوین شد و موسیقیدان های بزرگ اروپایی قطعات موسیقی خود را بوسیله تکمیل این فن پسندیده تر از ترکیبات سابق کردند. متاسفانه تا چند سال پیش ، از این قسمت اثری در کشور ما دیده نمی شد و تنها نماینده آن موسیقی نظامی بود.
ولی هنوز هم مردم با آن آشنایی ندارند و گوشها طوری تربیت نشده است که بتواند چند آوا را با هم در آن واحد درک کند و لذت ببرد. تنها کسانی که موسیقی فرنگی زیاد شنیده اند بتدریج با ارکستر هماهنگ مانوس شده اند. عنصراصلی این دانش سازشها است و آنها چند نت مختلف اند که در یک آن با هم شنیده میشوند سازشها ممکن است از دو یا سه یا چهار یا پنج صدای مختلف تشکیل شود و در این صورت به سازشهای دوصدایی و سه صدایی و پنج صدایی موسوم می شود هر یک از سازشها دارای چند نوت است که باید با هم نواخته شود. بهترین سازهایی که با آنها سازش خوب اجرا میشود پیانو و ارگ است . اگر هر یک از سازشهای فوق را با پیانو بزنیم و به صدایی که از آن برمیخیزد زمانی گوش کنیم بدین خواهیم رسید که این صداها چه رابطه ای دارند. و از اینکه انسان میتواند در یک آن چند صدا را با گوش خود بشنود لذت خاصی احساس می کنیم . سازشهای مختلف چون به دنبال یکدیگر شنیده شود باید با قاعده های مخصوصی تنظیم یافته باشد. پس هارمونی (هماهنگی ) دانش ترکیب سازشها و قواعد ارتباط و اتصال آنهاست . (نظری به موسیقی روح اللّه خالقی بخش 1 ص 149).این کلمه را در فارسی به صورت هارمنی هم می نویسند.