لغت نامه دهخدا | لائم

ملامت کننده . نکوهنده . ملامتگر. ج ، لوّام ، لوّم ، لیّم . (منتهی الارب ): یا ایها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یاتی اللّه بقوم یحبهم و یحبونه اذلة علی المومنین اعزّة علی الکافرین یجاهدون فی سبیل اللّه و لایخافون لومة لائم ذلک فضل اللّه یوتیه من یشاء واللّه واسع علیم . (قرآن 5/54).
جز اندر غایت انعام و افضال
در او لائم چه داند گفت و عاذل .

ابوالفرج رونی .