نعت فاعلی از غوایت . گمراه . بی راه . ضال . ج ، غواة، غاوون ، غاوین .
نومید. (منتهی الارب ). (اِ) دیو. و منه : یتبعهم الغاوون ; ای الشیاطین او من ضل ّ من الناس او الذین یحبون الشاعر اذا هجا قوماً او محبوه لمدحه ایاهم بما لیس فیهم . ملخ . راس غاوٍ; سر کوچک . (منتهی الارب ).