لغت نامه دهخدا | غاذ

کد : DK-137064

غاذ

نعت فاعلی از غذ. ناسور هر جا که باشد و منه یقال بالبعیر غاذ; اذا کانت به دبرة فبرات و هی تندی . (منتهی الارب ).

(اِ) رگ آب چشم که پیوسته روان باشد. (منتهی الارب ). رگی است در چشم که همیشه چرک از آن روان شود و نایستد.

حس . (منتهی الارب ).

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.