لغت نامه دهخدا | ظلیل

کد : DK-129945

ظلیل

سایه دار. سایه وَر. سایه افکن . سایه ناک . ج ، اَظِلًّة. (متن اللغة).

آنچه سایه اندازد. مظلل .
-ظِل ّ ظلیل ; سایه دائم . سایه کشیده . سایه تمام . یامبالغه است:
گرد راه و آفتاب معرکه نزدیک تو
خوشتر از گرد عبیر سوده و ظل ظلیل .

فرخی .

برچسب ها:
ظلیل

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

Facebook
Twitter
Google+
Digg
Reddit
LinkedIn
StumbleUpon
Email

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.