لغت نامه دهخدا | ظلیف

کد : DK-129941

ظلیف

بدحال .

خوار. ذلیل .

جای سخت .

کار دشوار.

بلای شدید.

سختی و درشتی .

بُن گردن . ج ، ظُلف ، ظُلُف .

ظلیف النفس ; نزه النفس . ظلف النفس .

ذهب به ظلیفاً; مفت و رایگان و بی بها برد آن را.

تمام .کامل . کل ّ. همه : اَخذه بظلیفه و بظلیفته ; ای کله .

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.