لغت نامه دهخدا | ظلمات

کد : DK-129948

ظلمات

(ع اِ) ج ِ ظلمت .

قسمتی از زمین به شمال که به عقیده قدما بدانجا دائماً شب باشد و آب حیوان بدانجاست و به زمین آن گوهرها پراکنده است واسکندر و خضر به طلب آب حیات بدانجا شدند و خضر آب زندگی بخورد و زنده جاوید ماند: هر گوهر که ذوالقرنین قلم او از ظلمات دوات بیرون کشید درّی بود در واسطه قلاده روزگار. (ترجمه تاریخ یمینی ).
شنیده ای که سکندر برفت تا ظلمات
به چند محنت و خورد آنکه خورد آب حیات .

سعدی (گلستان ).

برچسب ها:
ظلمات

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.