لغت نامه دهخدا | طاعت

بندگی . (منتهی الارب ). فرمان بردن . (آنندراج ). فرمانبرداری . (مهذب الاسماء). اطاعت . انقیاد. عبودیت . طوع . اِقَه . طواعیة. پرستش . عبادت . بِرّ. دین . ماعون . فرمان: قوله تعالی ، لهم طاعة و قول معروف . (قرآن 47/20 و 21) مراد بطاعت ، امتثال فرمان خداست . (تفسیر ابوالفتوح رازی ). ج ، طاعات:
نکنی طاعت و آنگه که کنی سست و ضعیف
راست گوئی که همه سخره و شاکار کنی .

کسائی .