لغت نامه دهخدا | حاجر

کد : DK-70461

حاجر

نعت فاعلی از حجر. بازدارنده . مانع. حاجور.

گو آب باران . (مهذب الاسماء).

لب مغاک وادی که آب از آن بیرون نرود. کنار وادی که آبرا نگاه دارد از روان شدن . ج ، حجران . زمین بلند که میان آن پست باشد.

جائی که گیاه رمث روید و فراهم و گرد گردد.

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.