لغت نامه دهخدا | جاثم

کد : DK-61252

جاثم

نعت فاعلی از جثم و جثوم . سینه بر زمین گذارنده ، انسان یاحیوان یا پرنده ای که سینه برزمین نهد.

هالک . (منتهی الارب ).

تباه ، مرده : فاصبحوا فی دیارهم جاثمین . (قرآن 11/67). ج ، جاثمین . فاخذتهم الرجفة فاصبحوا فی دارهم جاثمین . (قرآن 7/78).

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.