لغت نامه دهخدا | تابخانه

خانه ای که در آن شیشه بندی بود تا هر چه از بیرون باشد دیده میشود و روشنائی خورشید در آن افتد. (آنندراج ) (شرفنامه منیری ). بعضی خانه ای را گفته اند که دیوار آنرا از آئینه و در و پنجره آنرا از بلور کرده باشند که هر که در درون باشد بیرون را توانددید. (برهان ). خانه ای که در آن بندی بود که هر چه در برون بود دیده شود و تاب در آن افتد. (فرهنگ خطی متعلق بکتابخانه مولف ).

خانه جالی دارمشبک . (غیاث اللغات ).

حمام و خانه ای که در آن تنور باشد یا بخاری . (غیاث اللغات ). خانه زمستانی که در آن آتش و تنور و بخاری افروزند تا گرم شود. (انجمن آرا) خانه ای را گویند که در آن بخاری و تنور باشد. (برهان ). خانه ای که تنور و بخاری دارد. (برهان جامع). خانه ای را نیز گفته اند که زمین آنرا مانند زمین حمام مجوف کرده باشند و آتش در آن افروزند تا گرم شود و ایام زمستان در آن جا بسر برند. (برهان ). و بعضی گفته اند خانه ای باشد که زمین آن را مثل زمین حمام مجوف و جهنم ساخته اند، در زمستان آتش افروزند تا گرم شود :
بمهرماه ز بهر نشستن و خوردن
بتابخانه فرستند شهریاران گاه .

فرخی .