چهارمین حرف الفبای پارسی و سومین حرف الفبای تازی و حرف بیست و دوم از ابجد است و از حروف مسروری
و از حروف هوائی است
و از حروف شمسیه و ناریه و هم از حروف مرفوع و مصمته و نیز از حروف مهموسه نطعیه است ، و آنرا تای قرشت و تای مثناةفوقانی گویند. و در حساب جُمًّل آنرا چهارصد دارند.
اقسام «ت » در فارسی : «ت » ضمیر - برای خطاب آید و آن سه قسم است : یکی آنکه در آخر نامها درآید و مضاف الیه گردد و معنی تو دهد، در این حالت حرف پیش از«ت » مفتوح میشود:
یار بادت توفیق، روزبهی با تورفیق
دولتت باد حریق
، دشمنت غیشه و نال .
رودکی .