نهج البلاغه | و من كلام له ع لما عزم على لقاء القوم بصفين الدعاء

و من كلام له ع لما عزم على لقاء القوم بصفين الدعاء

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 403 ] 170 سخنى از آن حضرت ( ع ) هنگامى كه عزم نبرد آن قوم را در صفين داشت . بار خدايا ، پروردگارا اين آسمان برافراشته و اين فضاى نگه داشته ، كه آن را جايگاه فرو شدن شب و روز قرار دادى و مكان سير خورشيد و ماه و مسير آمد و شد سيارات ساختى و ساكنانش جماعتى از ملايكه كه هيچگاه از پرستش تو ملول نمى‏شوند . و اى پروردگار اين زمين كه آن را قرارگاه مردم و جولانگاه خزندگان و ستوران و چيزهايى كه به شمار نمى‏آيند ، نمودى ، چه آنها كه ديده مى‏شوند و آنها كه ديده نمى‏شوند . اى پروردگار كوههاى استوار كه آنها را ميخهاى زمين قرار دادى تا از اضطرابش نگه دارد و تكيه‏گاه آفريدگانش گردانيدى ، اگر ما را بر دشمنان پيروز گردانيدى ، از جور و ستم دور دار و در راه حق استوار و پاى بر جا قرار ده و اگر دشمن را بر ما پيروزى دادى ، شهادت را نصيب ما كن و ما را از فتنه‏ها در امان دار . كجاست آن مدافع صاحب غيرت ، كه به هنگام نزول حوادث ، نگهبان مردم خويش باشد . ننگ پشت سر شماست و بهشت رويارويتان .